Autisme uitgelicht
Vanuit spiritueel perspectief
Vandaag ben ik geleid tot het schrijven van een verdieping over het autisme spectrum vanuit het spirituele perspectief gezien.
Zelf heb ik de diagnose pdd-nos gekregen in de tijd van mijn jonge adolescentie. Het gaf mij veel voordelen en dankzij het label kan ik nu op mijn eigen manier in deze wereld te werk gaan en doen waar ik van hou. Zonder deze diagnose was ik nog steeds geboeid in een slaafse werkweek, zoals vele. Het was voor mij dus een zegen, een bevrijding. Een last viel dan ook van mijn schouders op het moment dat ik voor een Wajong in aanmerking kwam en voor mijn echte droom kon gaan leven. Enkele jaren daarna begon het proces met mijn tweelingziel. En alles wat toen volgde wat je kunt lezen in "Mijn verhaal".
Nu wil ik het specifiek hebben over autisme, hoe ik het zie en ben gaan ervaren. De diepere betekenis erachter, zo ook achter de blokkades die autisten over het algemeen ervaren. En hoe we ons zelf kunnen verheffen boven de diagnose die de maatschappij ons geeft en ons het idee van een beperking oplegt.
Want naar mijn idee, is er helemaal niks mis met ons, hebben we geen beperking. Wij werken anders, om deze wereld te leren wat zuiverheid is. Ik neem je mee...
(En deel dit stuk ook vooral met mensen die je kent die in het spectrum zitten, zo help je ook anderen om in dit bewustzijn te komen)
Vroeger
Mijn leven begon als bij iedereen met wensen en dromen en keihard werken om deze dromen te vervullen. Mijn autististische trekken uitte zich vooral in het voornamelijk op een ding gefocust zijn en geen oog meer hebben voor andere dingen. Bij mij waren dat paarden. Het was altijd paarden voor, en paarden na. Alles ging erover, ik praatte er de hele dag over en mijn moeder werd er helemaal gek van. Persoonlijke verzorging boeide me niet, relaties niet en andere uitstapjes met familie vaak ook niet. Bij vreemde was ik altijd verlegen, een hekel hebben aan telefoongesprekken en een chronisch gevoel hebben van niet worden begrepen.
Ik was zogenaamd nooit sociaal, maar op de manege was ik juist heel vrij en open omdat ik mij daar altijd thuis voelde. De manege was mijn tweede huis, ik was daar dag en nacht te vinden, verzorgde nog drie paarden van andere mensen/vrienden en was altijd wel op stal aan het helpen of aan het rijden/trainen. Mijn droom was mijn eigen paardje, dus ging ik er voor werken. Ik liep dubbele krantenwijken, had later een baan in de supermarkt (wat ik echt verschrikkelijk vond) en kwam al gauw bij de post terecht. Wat eigenlijk kwam doordat de man waarmee ik een gesprek had, een band had met een kerel van een draversstal waar ik toevallig stage had gelopen. Via de post kon ik mijn pony aanschaffen en onderhouden. Mijn droom werd na vijf jaar sparen werkelijkheid. In die tijd deed ik ook nog diverse studies omdat het werk bij de post mij psychisch afstompte. Ik wou verdieping, zinvollere dingen doen met mijn leven. Ik heb HBO bedrijfskunde gedaan en een apothekers opleiding. Echter mocht alles niet baten en kwam ik nergens aan het werk. Nadat het psychisch zo was opgelopen allemaal, er geen vooruitzicht was op intelligenter werk en het fysiek voor mij gewoonweg te zwaar werd. Ik ben destijds twee keer door mijn rug gegaan, bij de tweede keer kreeg ik eindelijk mijn Wajong toegekend.
Ik was vrij van deze last. En ik denk dat vele zich hierin wel zullen herkennen. Bij de post werd niet op mijn vingers gekeken dus kon ik vrij goed volhouden. Echter in vele andere baantjes die ik ernaast had, zag ik veelal wat er mis was met de bedrijfsvoering. Waarin ik vooral bedoel emotioneel gezien en vanuit menselijke opzichten. Want echt menselijk vond ik het niet en ik ging daarin standaard altijd over en door mijn grenzen omdat het niet anders kon. Het maakte mij depressief en boos.
Verschillende vormen autisme
Autisme heeft heel erg veel vormen, ik zelf val onder de hoog intelligente vorm van autisme. Ik heb een zeer snel denkvermogen, zie snel verbanden en link deze razendsnel aan elkaar. Je hebt ook een vorm van autisme die verstandelijk meer beperkend is door een lagere intelligentie. Deze mensen wonen vaak begeleid. Ik heb in het verleden ook begeleiding gehad maar vooral om de "gewone"zaken en relaties op orde te krijgen. Later kreeg ik door in wat voor keurslijf ik geduwd ben.
Autisme kan je ook hebben in combinatie met ADHD of ADHD in combinatie met autisme. Ik ken meerdere mensen met deze gecombineerde diagnoses, die net als mij moeite hebben om op de manier van deze maatschappij mee te draaien. En het valt ook op dat het steeds meer gepaard gaat met tevens burnouts en andere psychische dingen als depressies of manische depressie.
Zelf heb ik enorm veel verdieping gehad in psychologie en ook de basis psychologie in mijn zak, net als de medische. Ik ken de DSM zeg maar. Wat mij altijd opvalt in deze opleidingen is dat ze makkelijk alle symptomen benoemen maar geen idee hebben wat er nu daadwerkelijk achter schuilt. De wetenschap die zogenaamd alles weet, loopt ook chronisch achter de feiten aan.
En omdat er zoveel vormen zijn is er nauwelijks vat op. Er gaan theorieen de ronde dat vaccinaties de oorzaak zijn, dat Tsjernobyl er invloed op gehad heeft (dat was in 1986, mijn moeders zwangerschap). Maar echt zeker weten doet niemand het.
Ik ben levenslang depressief geweest, diep verdriet tekende mijn leven. Niet uit dit leven. Mijn moeder noemde mij ook weleens manisch depressief omdat ik ofwel heel vrolijk adhd was, of juist heel zwaarmoedig.
Mijn "love bite" heeft ervoor gezorgd (Op deze pagina meer over de love bite) dat ik dat heb kunnen helen, want dat had alles met die connectie te maken. En nu ik daaruit ben, voelt het leven weer lichter. Of het met mijn autisme te maken heeft gehad? Of wat men autisme noemt? Geen idee.
Maar ik ben inmiddels ervaringsdeskundige en heb de afgelopen jaren in mijn proces zeer waardevolle inzichten gehad. En die wil ik graag met jullie delen.
Autisme is eerlijk en zeer liefdevol
Om te beginnen zijn mensen met autisme zeer zachte en liefdevolle mensen. In een maatschappij die keihard is en gebaseerd is op een slaafse oneerlijke leugenachtige nepwereld. Waar autisten echt zijn, authentiek, een hekel hebben aan liegen en het heel moeilijk vinden om nee te zeggen. We zijn goed, we willen altijd goed doen en worden gewoon als oud vuil aan de straat gezet. Vele hebben het gevoel niet goed genoeg te zijn en ook ik ben vele malen uitgekotst, dit schrijven maakt mij ook even heel emotioneel nu. De druk die de wereld op ons zet, het uwv, dat we tegenwoordig moeten werken, ik walg hiervan. En ook al is de intentie dat we iets gaan doen wat we leuk vinden, waarom moeten wij dat proces doorlopen als we allang al weten wat we willen? Dat wij een ander idee van de wereld hebben betekend ook dat we er niet op dezelfde manier in mee kunnen gaan.
Ik doe allang wat ik wil, ik toon wel bereidheid tot medewerking maar eigenlijk voelt het meer als een verstikking dan een privelege.
Deze harde wereld leert van autisten om te veranderen. Vele ouders met autistische kinderen/pleegkinderen moeten anders leren denken en benaderen. Het vraagt een enorm bewustzijn in neurotypische mensen (wat tevens ook weer een label is wat afscheiding van elkaar suggereert, wat we eigenlijk juist niet willen).
Autisme vraagt om bewustzijn vanuit het hart van de mensen die zijn vergeten hoe het is om vanuit het hart te leven. Autisme vraagt eerlijkheid en integretiteit. Het vraagt menselijkheid en bewustzijn op vele werkuren die verplicht worden, op de omgang met elkaar op de werkvloer, op opvoeding van kinderen, op hoever jij zelf met je hart geconnect bent?
Ben jij eerlijk naar jezelf? geef je grenzen aan? ben je lief voor jezelf en anderen en hoe uit zich dat? Waar kan je liever en zachter in worden?
Autisme is een hoge vorm van bewustzijn
Autisme is onterecht een beperking genoemd, omdat andere mensen die deze harde wereld in stand willen houden, dat graag zo houden. Maar eigenlijk is autisme een zeer hoge vorm van bewustzijn. Elke gelabelde autist draagt een uitzonderlijke gave in zich mee of zelfs meerdere gaves. Dingen waarin ze enorm goed zijn.
Ik kijk nu naar de serie The Good Doctor waarin een geniale autistische jongen co-schappen gaat lopen en uitzonderlijke geniale oplossingen heeft voor operaties. Wij zijn allemaal op een bepaald gebied een goede dokter. Geniaal op een bepaald gebied. Vaak betekend het ook dat je op een ander gebied van je leven iets in hebt geleverd. Vaak heeft dat met communicatie te maken, een bepaalde teruggetrokkenheid. We zijn snel overprikkeld (Maar geef toe, deze maatschappij overprikkeld iedereen met al overtallige reclames op sociale media en tv en felle lichten en irritante drukke plekken. Volgens mij heeft iedereen daar wel enigzins last van.) en hebben veel hersteltijd nodig als we over mentale en fysieke grenzen zijn gegaan.
Autisme is in mijn beleving simpelweg HSP - Hoog Sensitief Persoonlijkheid. Zelf heb ik ook tijd nodig gehad om uit te vinden wat voor mij werkt en wat vooral ook niet, zodat ik de dingen doe hoe ze voor mij goed voelen. En dat zijn niet al die maniertjes en trucjes die we aangeleerd krijgen van psychologen, dat zijn vaak tijdelijke oplossingen. Maar in kern komt het er altijd op neer dat we tijdig rust nemen, tijd nemen om het lichaam te voelen en om daar weer in te dalen. Mindfullness was voor mij een eerste stap naar meditatie, gewoon heel bewust je lichaam voelen. Maar ik vond dat al snel veel te oppervlakkig. Toch heb ik wel geleerd om via die weg beter naar mezelf en mijn eigen behoeftes te luisteren. Niet langer van jan en alleman als een kip zonder kop van afspraak naar afspraak te rennen en mezelf onnodig te overwerken.
Door de hoge vorm van intelligentie denk je veel meer na over de gemiddelde dingen in het leven. Je overdenkt ook echt dingen. Vroeger tekende mijn nachten zich door piekeren en al jong, al vroeg dacht ik over het leven na. En na mijn uittreding op mijn 7e levensjaar, werd het oppervlakkig blijven al gelijk uit mijn systeem gewist. Ik zag op school al dingen die niet klopte, ook hoe leraren soms met kinderen omgingen ergerde mij stierlijk omdat ik gewoon al zag dat het psychologisch gezien niet juist was.
Psychologisch inzicht is altijd al mijn sterkste punt geweest, mijn ouders zijn er ook altijd mee bezig geweest en heb ook van hun al vroeg veel daarover geleerd. Toch zat het inzicht al in mij, in combinatie met mijn spirituele gave van het zien van patronen in gedrag en leven, helderziendheid en heldervoelendheid brachten mij al ver. Later in de paarden werden deze gaves ook handig bij het principe van paarden trainen, het hoe hoefde mij nauwelijks uitgelegd te worden. Leg mij een methode voor, ik ga proberen, eerst de techniek en al gauw wordt het mijn eigen sausje, maar het werkt wel. En zo is dat ook met healingen, ik pak gelijk de essentie van iets als ik het principe begrijp. Op professionele stallen ook zeker complimenten gehad voor wat ik deed. En toch altijd het gevoel hebben dat je niet goed genoeg bent, terwijl er zoveel talent in je zit.
Dan ben je hoog intelligent, maar het lijkt alsof je nooit tot je recht komt. Als je dit herkend, lees dan vooral verder.
Het gevoel niet goed genoeg te zijn.
Buitenom dat vele lopen met gevoel 'niet goed genoeg te zijn' doordat ze ooit hun kop boven het maaiveld uitstaken en als heks waren uitgemaakt. Hebben de hooggevoelige (die veelal ook kruidenvrouwtjes waren en als heks werden bestempeld, toevallig? nee dus) en dus autisme stempels hier extra last van.
Volgens het boek van Christine Beerlandt is autisme een blokkade in het stappen in je eigen kracht, dat je je leven laat leiden door jouw idee van niet goed genoeg zijn. Dat je je door de wereld klein laat maken en dat je moed nodig hebt om de wijde wereld in te stappen. Eigenlijk is het een gebrek aan lef, faalangst om de wereld te vertellen waar jij echt voor staat. Je bent bang voor gek verklaart te worden en dat niemand je mag, dat je wordt vernederd. Telkens krijg je omdat je dat ook geloofd, steeds weer de bevestiging dat je het inderdaad niet waard bent. Omdat je het dus niet geloofd! Geloof is de weg!(blog)
Mensen in je omgeving "helpen"je misschien teveel waardoor je denkt dat je het niet zelf kunt, zij zijn namelijk geindoctrineerd volgens de wetenschappelijke/geneeskundige benadering die er alleen maar op gericht is om jou symptomen te bestrijden, om jou in je hulpeloosheid te bevestigen.
Terwijl als mensen je even de ruimte geven om dingen zelf uit te vinden op jou tempo en jou manier het misschien anders gaat, maar wel hoe het voor jou beter is. En dat is echt zo, maar geef jezelf dan ook een kans!
Sommige hebben ook veel moeite met het verwerken van emoties en emotionele pijn. Als je dit hebt raad ik je aan meditaties te gaan doen en manieren te vinden om deze emoties los te laten. Deze lasten maken je leven ook zwaar en depressief en dat is nergens voor nodig. Ook kan een IET healing uitkomst bieden, omdat deze ook vooral werkt op het loslaten van 'niet goed genoeg zijn'. Je kunt hiervoor bij Maria terecht, ik geef geen prive consulten meer ;).
Want dat is het, het is moeilijk om jezelf een kans te geven te geloven dat je anders kan als je niet beter weet dat je tot nu toe hebt gedaan. Uit de cyclus stappen van dingen doen zoals je ze altijd doet is ook niet makkelijk, in sommige gevallen ook niet eens noodzakelijk. Maar je kunt best zelf de verantwoordelijkheid nemen over je leven, je huis op tijd schoonmaken, je administratie doen/budgetteren. Misschien moet iemand je even helpen met het hoe de eerste keer, maar daarna kan je het zelf. Soms heb je inderdaad even een andere invalshoek nodig om weer verder te kunnen en natuurlijk mag je dan best om hulp vragen. Want daar is natuurlijk ook niets mis mee.
Maar als jij een prima manier hebt om structuur in bepaalde dingen te houden, op tijd op te staan (of misschien heb je nu eenmaal heel veel slaap nodig), je boodschappen tijdig te doen etc. Dan is dat toch helemaal oke?
Daarnaast ben je natuurlijk veel liever bezig te doen waar je blij van wordt. Bij de ene is dat muziek maken, bij de ander is het gamen. En weet je, dat maakt allemaal helemaal niets uit! Als je zorgt dat je basis in orde is verder, heb je niets nodig. Je hoeft niets bij te dragen, want je muziek of wat je ook doet draagt vanzelf al bij. Je kunt gewoon jezelf zijn en je bent daarin nu eenmaal wie je bent. En wie je bent is nu eenmaal allang goed genoeg. Daarom is de druk van de maatschappij zo moeilijk voor ons, we mogen ook dat helen in onszelf. En dat vraagt ook laagjes aangeleerd gedrag loslaten waarvan andere mensen vinden dat wij dat zo of zo moeten doen. Wat dat is allemaal maar bedacht, maar ieder individu is nu eenmaal anders en daar wordt helemaal geen rekening mee gehouden! Al dan niet, veel te weinig!
Dus; Je bent wel goed genoeg.
Autisme draagt bij aan het 5D bewustzijn
Zoals ik in het gedeelte Spiritueel Leven beschrijf, dat tweelingzielen en kinderlijke speelsheid de kern zijn van het nieuwe 5D bewustzijn. Is autisme/HSP dat eigenlijk ook.
Omdat mensen worden gedwongen anders en dieper naar de dingen te kijken. Alle dingen die berusten in bedrijfsvoering is hierin bijvoorbeeld een hele grote schakel. En volgens mij zijn er ook vele tweelingzielen die eigenlijk beide wel enorm veel trekken hebben van autisme, alleen de oudere generatie heeft allicht dat stempel nooit zo bewust opgeplakt gekregen. Maar het is wel grappig om daarover na te denken.
Het bewustzijn van integriteit en eerlijkheid naar elkaar is heel belangrijk. Vooral omdat de leugens en de nep zijn gaan regeren in deze wereld. Echtheid en authenciteit zijn de nieuwe sexy!
Wij hebben alles wat er nodig is om de wereld los te maken uit de zwaarmoedige donkere energie. De kinderlijke speelsheid en intelligentie van een autist/HSP maken dat je eigenlijk niet volwassen wil worden. Wat wel volwassen dient te worden is de manier hoe mensen met elkaar omgaan. Het zijn meestal een stel vechtende kinderen die heel kinderachtig vechten om hun gelijk. Dat moet anders.
Autisme leert ook volwassen en zuiver omgaan met conflicten in de wereld en met mensen onderling.
Mensen dienen emotioneel volwassen te worden, de mensheid dient emotioneel volwassen te worden en de losbandigheid van liegen en bedriegen los te laten. De speelsheid mag komen uit creatieve kleurige geesten die de onschuld weer hebben gevonden. Onschuld is een groot goed. Want ja, we voelen ons snel schuldig om dingen. Bij dingen waarin het terecht is kan je het als een levensles beschouwen, vaak is er ook veel schuldgevoel naar onszelf.
Maar wie uit onschuld handeld, zal zuiver handelen. Onschuld vanuit lichtheid en eenvoud, kinderlijkheid en bewuste bekwaamheid. Daar willen we naartoe.
Dus niet voordoen als onschuldig! Dan ben je gewoon harstikke onzuiver bezig en weer in het genre liegen.
Ik heb er zelf altijd een hekel aan gehad, vooral ook omdat ik het altijd hoor aan iemands intonatie, en dan toch proberen. Maar ik hoor het ook als iemand helemaal niet bewust is dat hij/zij zichzelf voor de gek houdt, in dat geval confronteer ik iemand met alle liefde. En dan hopen dat het kwartje valt. En tweelingzielen weten dit natuurlijk altijd meteen van elkaar ;).
En wat willen we allemaal graag ons best doen en alle mensen redden. Maar helaas, dat kunnen we niet. En dat hoeft ook niet en je hoeft jezelf niets maar ook niets op te leggen.
De uitdrukking; Voor niets komt de zon op. Slaat dan ook wat dat betreft de plank mis.
In dit hogere bewustzijn mogen we content worden met het gevoel 'niets te hoeven doen'. Het altijd maar doen, doen, doen, put ons helemaal mentaal uit.
Als je jezelf kunt toestaan dat niets hoeft dan geef je jezelf de gelegenheid om tot rust te komen. Vanuit die vrede en rust in jezelf kan je uiteindelijk weer iets laten ontstaan. Maar het hoeft niet, en omdat het niet hoeft kan je daar volkomen vrijheid in ervaren en doen waar je echt zin in hebt!
En daar gaat het uiteindelijk ook om, dat we vanuit die vrijheid iets neerzetten. Ja of niet, dat maakt namelijk helemaal niet meer uit.
(De kunst van het nietsdoen - Theo Fischer - Zie literatuurlijst)
Autisme leert ons spiritueel bewust te worden wat we doen of dat klopt met onze normen en waarden. En tot nu toe laat het alleen maar zien wat er dus allemaal niet klopt in deze maatschappij. De druk die op mensen wordt gelegd die er helemaal niet toe in staat zijn onder die druk te werken. We willen eigenlijk helemaal niet werken, maar gewoon vanuit onszelf iets neerzetten, of niet en dat moet gewoon vrij kunnen bewegen.
Ik schrijf dit ook niet vanuit een moeten, maar vanuit het gevoel dat het mag, dat ik vrij ben en zelf bepaal wat ik mag doen met mijn leven. Zodra er enige vorm van druk op komt dat er geld verdiend moeten worden of wat dan ook, dan ben ik weg.
En wat de maatschappij hiervan mag leren is dat je zo niet met mensen omgaat en het niets met menselijkheid te maken heeft.
Onze gaven zijn er ook om benut te worden. Meestal krijgt dat helemaal geen kans, niet als wij niet vrij zijn in keuzes en worden beperkt en wie en wat we zijn.
Zij moeten veranderen, wij niet.
Wij zijn goed genoeg zoals we zijn in alle puurheid en eerlijkheid.
Nuria Steeman (dinsdag, 01 oktober 2024 23:37)
Beste Eleonora,
het klopt dat Taita Leonel, de Colombiaanse Sjamaan hier inderdaad bij kan helpen.
Kijk voor meer informatie even op deze pagina: https://www.spiritueel-leven.nl/taita-lionel-tascon/
Eleonora van 't Ende (woensdag, 18 september 2024 16:32)
Ha Nuria,
Na veel heling en ook een diagnose autisme verder merk ik toch weer een enorme verslechtering ini mijn dagelijkse leven. Geleur voor een autisme coach, financiële druk, andere tegenslagen. Kortom vastlopen. Gelukkig niet meer die erge dieptes, maar toch. Sinds de zomer is de duisternis terug gekomen en dat merk ik aan alles, echt alles. Dus ik zoek dringend hulp voor wat ik denk reptillians. Volgens mij kan de sjamaan hier iets mee, klopt dat?