Afgelopen dagen, als effect van een hele diepgaande healing, ga ik weer door een flink proces. Ik kom mezelf zeer diep onder ogen en ik merk dat heel veel waar ik aan vasthield als "normaal" voor mij niet meer zullen werken. Het is enorm confronterend, pijnlijk, heftig en soms heel donker. Ik deel graag een stukje van mijn inzichten in dit donkere stuk, dit doe ik niet om vervelend te doen. Maar deze vibe toont de ultieme waarheid in hoe dingen zijn in onszelf als mensen. Ik ontdek steeds meer dat het tweelingzielproces richting de aardse hereniging, wederom alles en alleen maar met jezelf te maken heeft.
Niet al te lang geleden confronteerde ik mijn tweelingziel ook met zichzelf, met wat hij naar mij deed. Het was nodig, en niet onverwachts zijn de woorden die ik hem zei, ook op mezelf van toepassing. Ik deel je weer wat inzichten die het pad ook voor jou zouden kunnen verhelderen.
De spiegel van het leven
Wat wij ervaren en meemaken is een spiegeling van ons innerlijke gevoel. Je ervaart wat je nodig hebt om onder ogen te komen wat er daadwerkelijk in je hart en ziel gebeurd. Soms lijkt het alsof je in de val wordt gelokt om je ware aard te laten zien, het is soms net of het leven een loopje met je neemt. Maar in feite sta jij al die rotzooi en stress toe, je doet het zelf, alles wat je overkomt doe je zelf. Het gaat nooit over een ander, de ander laat slechts zien waar jij tekortschiet, je slecht over jezelf voelt, jezelf niet ziet staan, slecht voor jezelf zorgt. Noem maar op.
Het is heel makkelijk om alles bij een ander neer te leggen, het ligt niet aan je tweelingziel, je ex of je zielverwant. Dit wil ik wel even heel duidelijk benadrukken voor ik verder ga. Je trekt dingen aan, die jou iets tonen over je ware gedrag, dat wat verborgen ligt in je onderbewustzijn. Dat is karma, de wet van oorzaak en gevolg. Jij hebt keuzes gemaakt en jezelf gevangen gezet in een situatie, een relatie, een baan, wat dan ook. Jij doet het zelf met de keuzes die je maakt.
Het leven spiegelt je eenvoudigweg terug wat je nodig hebt om te zien, als je kunt zien waarom iets is, kan je zelf die verandering maken. Ik vertel je in mijn blogs zeer uitgebreid, net als in mijn boek, over hoe je het kunt aanpakken met jezelf als je serieus commitment hebt aan dit proces met je tweelingziel.
Het leven is de healing
Ik ervaar steeds meer in het, 'in het moment leven' dat we inzichten krijgen door letterlijk tot stilstand te komen. Ik ben altijd heel fanatiek met healing, maar inmiddels weet ik dat mijn overkill niet perse de weg was. Aan het pad en de healing commitment hebben, je eigen trauma onder ogen komen is eigenlijk al een enorm werk. Het leven zelf, muziek en de timing van de dingen, besluiten de reis. Zo elk ding wat je doet, die film of serie die je op dat moment ziet, tekst van een liedje, je gedachten en je telepathische contact met je tweelingziel. Alles bevat goddelijke timing. En hoe meer je in contact komt met het goddelijke in jezelf, hoe meer je zult zien dat alles inderdaad 'zijn eigen tijd' heeft.
De laatste dagen is de energie zeer heftig. Ik lijk te verspringen naar verschillende tijdlijnen, de toekomst die nog niet is, en aan de andere kant trekt nog steeds een verleden. Een recent verleden vooral aan mij, herinneringen schieten voorbij. Allemaal om geheeld te worden.
In een healing ontvang je inzichten, zie je herinneringen, juist op het moment dat je nodig hebt. In het leven is het ook zo, als je goed met jezelf in verbinding met het licht bent ontvang je aan de lopende band inzichten en herinneringen. Je begrijpt ze misschien niet meteen, maar als je goed in contact staat met je gevoel, dan weet je; ah, dat is deze laag waar ik nu ben. En werk maar met het licht om die laag weer los te laten. Het kan heel snel en makkelijk als jij die bereidheid hebt. Mijn leven is een aaneengeregen healing geworden, van dromen integreren en doorzien, naar herinneringen en trauma daarin los te laten. Dingen die ik zie en voel in de facebookgroepen met mensen, als ik ben getriggerd of de energie niet goed voelt, ga ik meteen terug naar mezelf.
Op deze manier geef ik alles aandacht wat voorbij komt, de hele dag door let ik goed op wat mensen mij tonen. En wat er maar in mij op komt.
Slachtoffers en reddersmentaliteit
Dezer dagen ben ik veel inzichten rijker over toxisch gedrag en het in stand houden van dingen die niet meer goed voor ons zijn. We zijn het zo gewend geraakt dat er altijd een slachtoffer en een redder is, maar wij hoeven niemand te redden. Deze maatschappij heeft ons wijsgemaakt dat we "er altijd voor anderen moeten zijn". Je moet altijd maar anderen helpen, anders ben je niet goed genoeg. Je "moet" werken en anderen bijstaan, anders "ben je niet goed genoeg". En daardoor geloven we allemaal dat we niet goed genoeg zijn.
Daarnaast is het spelen voor slachtoffer, de manier om aandacht te krijgen, om zielig te zijn. In veel relaties gebeurd dit ook, maar weet; Het is niet normaal en gezond al helemaal niet.
We hebben geleerd de lieve vrede te bewaren, ook als het onszelf niet zint, ook dat is niet gezond. Met deze ongeschreven regels teer je vooral in op jezelf en wordt er langzaam steeds meer energie bij je weggenomen. Van wat jou, jou maakt blijft weinig over als je jarenlang blijft interen op mensen die niet op hun eigen benen kunnen staan.
De meeste mensen zijn kleine kinderen die om aandacht jammeren en hun problematiek jaren/levenslang vermijden en niet de consequenties van hun gedrag onder ogen willen komen. Dit zijn zeer onbewuste mensen. Wil je het wel? dan moet je nu eenmaal diep door het slijk, maar die emotionele volwassenheid van door het slijk gaan brengt ons wel bij onszelf terug. En een andere manier is er nu eenmaal niet.
Soms heb je heel veel wanhoop en pijn nodig om te ontdekken wat je niet wil en wat je pad eigenlijk niet is. Die plek waar je je niet thuis voelt, waar je vernederd wordt en wanneer je jezelf wilt zijn nog meer vertrapt wordt. Je hebt dit nodig, dit lijden, om in te zien dat je op eigen benen mag staan. Dat je wel de kracht hebt en de power om een eigen leven te leiden zonder deze destructie van een partner of baas die je uitvoertert. Hard maar waar.
En deze mensen zijn ook alleen maar een spiegel op waar jij jezelf nog niet volledig toestaat jouw beste leven en geluk te leven. Ze tonen alleen maar waar jij jezelf nog saboteert en in de weg zit. Aan jou om te zien waar je jezelf nog in de weg zit tenslotte en om daar wat aan te doen. In jezelf en door je los te maken van die ander, hoe moeilijk dat soms ook kan zijn.
We kunnen een ander niet redden, vaak doen mensen zichzelf heel veel aan en dreigen er zelfs mee als een relatie ten einde komt bijvoorbeeld. Ze spelen in op je schuldgevoelens en geven je altijd nog een schop na. Innerlijk voel je de angsten en juist die angsten moet je overheen stappen omdat dit soort mensen hele verknipte dingen doen. En je kunt ze dan nog steeds in liefde zien, maar het is niet aan jou om die persoon te redden. Wie het ook is! Wees je daar heel bewust van. Want dit is precies de val die zij zetten. Ik heb het ook meegemaakt, en deze mensen halen je net zo lang uit je kracht, tot jij voor jezelf kiest.
Dat is de hele les in dit verhaal.
En soms zit je alleen...
En is er geen partner in betrokken. Zoals bij mij nu het geval is.
Maar je kunt nog steeds dingen van jezelf zien waar je heel moe van wordt.
Ik heb bijvoorbeeld sinds ik verhuist ben naar mijn nieuwe plekje, eindelijk de ruimte en tijd om mijn trauma te verwerken, nu goed en diep. Eindelijk heb ik de rust om dingen opnieuw onder ogen te komen die ik eerder niet kon zien en ik zie eerdere informatie nu bijvoorbeeld ook heel anders.
Maar of nu een ander persoon, of jijzelf, je vastzet (en als een ander persoon je vastzet is dit tevens je eigen keuze geweest, je doet het nog steeds zelf), je hebt door keuzes in het verleden en meestal ook trauma nog last van gedragingen gerelateerd aan dat trauma. En soms moet je jezelf gewoon enorm zat zijn om die veranderingen te kunnen maken. En je mag dan best een beetje boos worden, want juist die emoties eruit gooien maakt je er vrij van en zorgt dat er heling op kan komen.
Wat ik aan mijn jaren hel overgehouden heb, is hele avonden voor de tv zitten, series die ik goed vindt bingwatchen. En dan op facebook scrollen en maar teksten blijven delen. Ik zeg je, ik werd nu echt totaal gestoord van mezelf. Vroeger was ik altijd dingetjes aan het maken en doen, sporten ook, maar gewoon lekker bezig.
Ik keten mezelf bijna aan die bank vast, zeker op momenten dat ik heel diep zit en door veel oude rotzooi ga. Emotie eten hoort daar ook bij en bedenk het hele rataplan maar. Ik voel me daar niet goed bij, ook dat is pure destructie. Op dit soort momenten moet je echt een knoop doorhakken voor jezelf of je zo verder gaat of dat je nu iets gaat veranderen. Goede zelfzorg betekend ook dat je gewoon dit soort besluiten moet nemen.
Ik heb zojuist de app van facebook van mijn telefoon verwijderd omdat ik het zat ben en merk al meteeen hoe vaak ik naar die telefoon wil terug grijpen. Maar dit keer moet ik gewoon niet toegeven. Ik ben ooit een tijdje van facebook af geweest en heb besloten daarna om alleen nog maar bewustzijn te verspreiden. Laat ik dit dan nu meer 'in het moment' doen, van achter de computer en niet vanaf de bank. Met degelijk onderbouwde teksten, of alleen nog maar mijn eigen teksten en verder stoppen met de 'over sharing'. Het is een maniertje geworden om anderen vooral naar zichzelf te laten kijken maar mezelf verbergen achter mijn ware gevoelens van dat moment. Want ik voel ook moeilijke energie op deze momenten, maar ik deel ze dan nog niet met de wereld omdat ik ze nog niet uitgewerkt heb, maar ook niet aangekeken. En ik merk dan dat als ik een tekst lees van een ander, die wel precies weer aanstippen wat ik op dat moment in mezelf mag zien. Want dat is geen toeval, nooit. Let er maar eens op.
Maar daarnaast de hele dag zitten scrollen, is ook niet het antwoord. Ik was al geirriteerd dat mijn eigen creatieve energie volledig naar de knoppen gaat door dat medium. En ik voel zo'n enorm verlangen om weer te leven, hands on dingen doen. Zinvolle invulling.
Ik ga hier zo diep op in, omdat ik weet dat wij allen "lijden" onder deze verslaving. We gaan er zelf aan de knoppen door.
Ik blijf zeker mijn teksten delen om te inspireren, maar als mijn 'inzichten' niet via facebook teksten komen, dan komen ze wel via een andere weg. Het hele leven is tenslotte een reis naar de mooiste bestemming.
Maar ik blijf ze wel delen, want ik voel dat ik zeker veel mensen mag raken in hun hart met mijn teksten. Ik mag er zelf alleen anders mee omgaan.
Daarom ben ik nu gaan bloggen, omdat ik dan weer iets moois voor jullie mag schrijven. Het besluit is genomen dat ik mijn avonden weer zinvoller ga indelen dan bingwatchen en facebook scrollen. En ik hoop dat jij als lezer hier ook even wakker in mag worden op dit moment.
Verslavingen door trauma
Allemaal helen we vele trauma's tijdens dit proces en het is ook helemaal niet raar als je gaat emotie eten, bingwatchen, de hele dag met andere lichtwerkers op facebook zit (want ja onze hele zielengroep zit nu eenmaal op facebook, een feit waar we ook niet omheen kunnen). Je mag je slecht voelen, je mag jezelf zat zijn, maar besluit op een bepaald punt ook alsjeblieft dat genoeg ook genoeg is.
We hebben veel verslavingsgedrag door onze diepere trauma. Verslaving aan pijn, aan emoties, aan eten, aan facebook, misschien zelfs aan je slecht voelen. Je kunt verslaafd zijn aan masturberen, aan foute mannen of vrouwen, aan vreemdgaan, aan vernederingen en martelingen van de buitenwereld, aan spelletjes, computergames, mensen uitschelden, seks, anderen beschuldigen, healingen, paddo's, wiet, cbd olie, aan andere mensen, aan goedkeuring van anderen, tv, films, bingwatchen , tiktok, videos posten, teksten delen, sporten, snoepen, lezen, meditatie, muziek, sensatie, prikkels, adrenaline....
Afijn, je begrijpt het, het is niet gelimiteerd aan enkele dingen.
Tijdens dit proces gaan we diep en het is heel menselijk om dingen voor je gevoel niet op een rijtje te hebben. Het is mogelijk dat je jezelf zelfs depressief vindt, niet meelevend en kil en zeker niet het gevoel hebt dat iemand je begrijpt. Maar weet, trauma's en de werking ervan, begrijpen veel mensen wel. Maar maak er wel werk van om je eigen psychische processen te begrijpen, want daarmee kan je jezelf enorm coachen.
Vraag jezelf altijd af waarom je doet wat je doet, dat is een begin.
Menselijkheid boven alles
Soms zijn we zo star, geven we niets toe, drammen we maar door. We moeten dit, we moeten dat, dat moet af, dat moet gedaan.
Maar juist dat, brengt alleen maar onvrede en onrust. Het is belangrijk om vanuit een stil punt in jezelf te handelen, niet eerst handelen en dan de onrustige ellende pas opmerken. Ga eerst voelen en handel dan in wat er door je heen mag stromen, dat is 'the way to do' als we vanuit hoger bewustzijn willen leven.
Het voelen is nodig om te voelen dat je niet hoeft te haasten, jezelf niet tekort hoeft te doen en dat je wel degelijk de kracht hebt om je ergens uit los te werken. In deze stilte vindt je het goddelijke licht met al haar antwoorden erin. Daar vindt je het juiste pad.
Ik mocht afgelopen tijd de schaduwkanten van mijn tweelingziel zien, zijn gedrag, wat hij doet, de keuzes die hij maakt en waarom. Maar ik zag daarin alleen maar mezelf, hoe ik ook zou reageren en doen. De ander is tenslotte jouw exacte spiegeling. Daarna begon ik te realiseren en te zien; Ja, we zijn dat goddelijke licht en die liefde, ja we zijn eenheid. Maar we zijn ook allemaal mensen, we gedragen ons als mensen, we hebben tekortkomingen, we doen soms domme dingen en niemand is perfect, niemand!
En we leren onvoorwaardelijke liefde, juist voor iemands imperfectie, ook al doet iemand wat ie doet, wat voor oordelen er ook zijn op elkaar, dat doen we misschien omdat we mensen zijn. En natuurlijk leren we oordeelvrij te zijn, maar we zijn mensen, mensen beoordelen dingen. Zijn we niet allemaal imperfectie? En natuurlijk leert dit pad tot het goddelijke ons ook al die oordelen los te laten, en we zullen dat ook zeker steeds meer doen.
Maar we straffen onszelf en elkaar voor menselijkheid, al die oordelen die zogenaamde tweelingzielen ook onder elkaar hebben in de groepen, het is toxisch, bijna misselijkmakend. Kunnen we niet gewoon respect hebben voor waar iemand in z'n proces is? En wie zegt dat diegene een tweelingziel heeft? misschien is het wel de zoveelste valse tweelingziel/duaalziel/of karmische destructieve relatie. Vele mogen nog ontwaken in de ware realiteit terug komen van waar ze werkelijk in zitten.
Ik heb mezelf daar teveel tegenaan bemoeit en merk nu langzamerhand ook, dat ik ook echt niet meer in die reddersrol wil gaan zitten. Iedereen loopt zijn eigen pad en leert zijn eigen lessen, we kunnen niemand redden. Iedereen moet zijn eigen lessen leren en keuzes maken, iedereen moet op zijn eigen manier lijden om het licht in zichzelf te vinden. Zelfs in de community kunnen we daar nu niet zoveel meer mee doen. Laten gaan, dat is het.
We mogen nu volledig voor onszelf kiezen, mensen die niet mee kunnen gaan toch niet mee. De paden liggen allang vast, we kunnen niemand helpen als ze zichzelf niet willen helpen. Zonder bereidheid om echt daadwerkelijk te veranderen, blijf je op je bek gaan. Dat is niet zielig, maar de manier waarop je jezelf gaat zoeken. Dat moet iedereen voor zichzelf doen, en wij mogen zelf weer een nieuw en beter leven opbouwen vanaf hier. Dus het is tijd om afstand te doen van destructie van onszelf en ook anderen die ons tot die destructie aanzetten met hun energie. Het is gewoon klaar, het is tijd om je eigen keuzes nu te maken.
We zijn mensen, allemaal. We benaderde elkaar allemaal als een God die het beter wist, ook dat is voorbij. De spirituele ego's hebben ook hun beste tijd gehad. Vele hebben ook schade opgelopen van onkundige plantmedicijnen en andere healing methodes, het wordt tijd dat mensen hun eigen onkunde onder ogen komen en gaan zien waar ze tekort schieten. Niet meer bewustzijn verspreiden voor duizenden euro's, maar omdat het daadwerkelijk uit iemands eigen hart komt. Maar dat kan ook alleen maar met een goede donkere zielnacht en je eigen processen gaan begrijpen.
Mensen dienen andere mensen liefdevol te omarmen, in hun tekortkomingen, maar nooit ten koste van zichzelf. Onvoorwaardelijke liefde houdt in dat we in liefde met elkaar samen leven, en al onze tekortkomingen stoppen op anderen te projecteren. Slecht gedrag wat ten koste van jezelf gaat hoef je niet goed te keuren, niets mag ooit ten koste gaan van jezelf, zeker liefde niet. Maar dan is het geen liefde, zo simpel is het ook.
Tot slot
Sta stil bij je eigen tekortkomingen, straf er een ander niet voor en zeker jezelf niet. Want je bent goed zoals je bent, en als je anders bent gaan geloven dan mag je dat nu gewoon gaan loslaten.
Het is tijd dat we volledig uit deze destructieve paden stappen, een hogere tijdlijn kiezen en onvoorwaardelijke liefde kiezen voor onszelf en alles wat we zijn. Weet dat je genoeg bent, en zeker niemand hoeft te redden. Je hoeft ook niet eeuwig te lijden, je kunt kiezen voor geluk. Je hoeft helemaal niets te doen, op aarde aanwezig zijn, jezelf goed vinden zoals je bent ook met je mindere kanten, is genoeg. Je bent genoeg, sta jezelf toe om te leven. Adem heel bewust door de stilte en liefde heen.....je bent er allang.
Liefde & Licht
Nuria
Lees meer over; 'Van heling naar hereniging', mijn boek.
Meer over hereniging met je tweelingziel
Meer over wat de duisternis doet
Reactie schrijven